Wow.

Ciężko powiedzieć coś o takim filmie - wszyscy wiedzą czym to jest, jak to odebrać... Przecież nie będę powtarzał za wszystkimi, że to piękna, romantyczna baśń, etc...

Więc tak zupełnie od siebie: wszystko w tym filmie jest jak należy. Wszystko, absolutnie wszystko... Cieszyłem się nawet z pracy kamery, inteligentniejszej i bardziej żywiołowej niż w niektórych filmach pretendujących do miana sensacyjnych... Jeunet, Delbonnel, aktorzy, dialogi, dowcipy, pomysły, pomysły, pomysły, wyobraźnia...i mamy perłę. Arcydzieło. Film, który śmiało nazywam artystycznym osiągnięciem na ogromną skalę.

Dwie rzeczy, które mi przeszkodziły w osiągnięciu przeżycia rajskiego-katartycznego ;) - obie półserio: francuski, tzn. musiałem czytać napisy i mam wrażenie, że ominęło mnie mnóstwo szczegółów wizualnych, hihi, ale Amelię na pewno w życiu jeszcze z kilkadziesiąt razy obejrzę; zakończenie zgodne z konwencją bajkową, czyli "żyli długo i szczęśliwie"...jak się ma taki mózg jak Jeunet, to można było pokusić się o coś w odrobinę innym sosie... Proszę nie bić, tak tylko nieśmiało sobie dywaguję... :]